Dw i’m am sôn am y Nadolig i chi. Mi gefais het, a dyna ddiwedd y ddadl. A chyda’r twrcwn cafwyd combác (neu guinea-fowl, mae’r enwau Cymraeg a Saesneg yn wirion, mi wn) sy’n gyfuniad o borc, twrcwn a chyw iâr, yn dibynnu â phwy y byddech yn siarad â hwy.
Dw i’n unigolyn blin ac annifyr ac mi fyddaf am beth amser canys anghofiais wifrydd fy ffôn yn y gogledd, ac mi aeth y batri’n fflat ddoe. Bydd Mam yn ei ddanfon i lawr, wrth gwrs, ond fy mhryder mwyaf yw na fydd yn cyrraedd mewn da bryd i drefnu ba flwyddyn newydd bynnag sydd o’m mlaen. Diolch i Dduw am y rhyngrwyd. Heb hwnnw, mi fyddai modd gennyf i gysylltu â neb. A ddaw neb i’m gweld i drefnu, cewch weld.
A dw i ddim chwaith yn edrych ymlaen at y penwythnos. Does neb yng Nghaerdydd. Y fi, a minnau’n unig. Am drychineb trist. Dim fy mod i wirioneddol isio mynd allan, cofiwch, ond yn hytrach does gen i fawr o fynadd efo fy nghwmni fy hun ar adeg fel hyn. Roeddwn i bron â thorri ‘nghalon yn dod nôl i Gaerdydd ar y 26ain.
Felly, os byddwch yn edrych ar y sêr fin nos, cofiwch amdanaf i. Bŵ hŵ.
Nessun commento:
Posta un commento