mercoledì, ottobre 24, 2007

Ratatouille

Nid cyfrinach ydyw fy mod yn hoff o gartŵns. Yn y lleiaf. Pan oeddwn fachgen eisteddais am oriau yn ymhyfrydu yn He-Man a Daffy Duck a Thundercats a Postman Pat a phopeth oedd ar y teledu. Ond, i fod yn onest efo chi, ddaru’r arfer byth farw allan – byddwn i dal yn eithaf bodlon yn gwylio cartŵns fy mhlentyndod drwy’r dydd.

Mae’n loes calon i mi nad ydyn nhw neud cartŵns go iawn bellach. Rhyw lol graffeg ydi popeth. Rŵan alla’ i ddim dadlau nad ydi graffeg yn wych ac yn anhygoel, ond beth oedd yn bod efo cartŵns go iawn? Roeddwn i wrth fy modd yn y sinema yn ifanc ifanc yn eu gwylio ac roedden nhw’n dwyn fy nychymyg.

Be’ dw i’n drio’i ddweud ydi mi es i weld Ratatouille neithiwr (ac na, dydw i ddim yn siŵr os mai felly ei sillafu), oedd yn wych ond am y teimlad anghyfforddus bod Lowri Llew hithau yn hiraethu am y dyddiau y bu hithau ar y strydoedd yn dwyn sbwriel gyda’i chyd-cnofilod. Dw i’m yn gwybod ond dw i wastad yn cael y teimlad nad ydi graffeg dim ond i blant felly does gen i fawr o gywilydd mynd i’w gweld.

Eniwe, mi wnes i fwynhau, ac roedd gweld Haydn yn gwenu drwy’r ffilm yn od, bron yn annwyl, ond braidd yn crîpi.

Nessun commento: